Therapie voor Selectief Mutisme

Het verhaal van Sam

Onze dochter Sam heeft selectief mutisme. Dankzij de therapie “Spreekt voor zich” en met de juiste mensen om haar heen, heeft ze dit overwonnen.
Het gaat nu heel erg goed met onze Sammie en daarom willen wij ons verhaal graag delen, hoe wij dit als ouders ervaren hebben en welke wegen we bewandeld hebben.
Zeker als we daarmee andere ouders en vooral kinderen op weg kunnen helpen in een toch wel nieuw, soms onbekend terrein.

Sam was een rustig en introvert meisje

Het begon bij Sam eigenlijk al als kleine baby. Ze was een heel rustig introvert meisje en hoog sensitief voor alle prikkels van buitenaf. Haar reactie op harde geluiden was extreem en ook de geboorte van haar broertje Guus had op haar een extreme uitwerking.
Toen Sam voor het eerst naar de peuterspeelzaal ging had ze erg veel moeite met afscheid nemen. De stap naar de basisschool was ook moeilijk voor haar, maar gelukkig had ze steun van haar hartsvriendin Roos.

Ook tegen de moeder van haar hartsvriendin sprak ze nooit

Toen Sam 5 jaar was en in groep 1 zat liep ze vast op school. We kregen via verschillende kanten te horen dat Sam weinig tot niet sprak in de klas. Ook de moeder van haar hartsvriendin sprak haar zorgen uit. Als zij Sam iets vroeg kreeg ze nooit antwoord. Zij communiceerde eigenlijk altijd via haar dochtertje met Sam.
Op school gingen andere kinderen steeds meer voor haar praten, maar in het dieptepunt sprak ze zelfs niet meer met de kinderen in haar eigen klas en durfde ze buitenshuis helemaal niet meer te praten.

Naar en frustrerend voor Sam zelf en voor ons

Voor Sam zelf was dit erg moeilijk, vooral omdat ze zich er wel degelijk bewust van was. Ze zei zelf dat ze niet durfde te praten en een vreemd, warm gevoel in haar buik kreeg. Soms leek ze ook boos op haarzelf dat het niet lukte, maar ze gaf ook aan dat ze bang was om iets fout te zeggen.
 
Voor ons als ouders was het een rare gewaarwording. Thuis sprak ze honderduit en zong uit volle borst Ernst Bobbi & de rest mee. Toch kregen zelfs de opa’s en oma’s geen woord uit Sam in een “vreemde omgeving”, maar als ze dan na afloop met ons mee naar huis gingen dan was er ineens wel weer contact met haar.
Voor de vriendjes en vriendinnetjes die bij ons thuis kwamen spelen was dat ook best vreemd. Ze zeiden altijd verbaasd: “ Hé, Sam kan wel praten?!”.

Zo kwetsbaar, teruggetrokken en down

Thuis sprak ze dus gewoon, maar zodra wij de auto instapten was ze stil. We hebben hier flinke zorgen over gehad. Ze zag er zo kwetsbaar, teruggetrokken en down uit, zittend en zwijgend op de achterbank van de auto.
Ook haar broertje Guus (toen 3 jaar) snapte niet waarom Sam geen antwoord gaf. Zelfs op vakantie, gedurende de lange reis naar Frankrijk, heeft ze weinig tot niets gezegd. Gelukkig begon ze in het vakantiehuisje weer te praten.

Behandeling met “Spreekt voor zich”

De huisarts verwees ons naar een orthopedagoog. Sam kreeg speltherapie en wij hoorden voor het eerst de term “selectief mutisme” vallen. Ik ben meteen aan het googlen geslagen en kwam toen vrij snel bij de site van “Spreekt voor zich.nl” terecht. Zo zijn we bij een GZ-psycholoog terecht gekomen en snel met dit programma begonnen.
 
Gelukkig was de begeleiding en hulp op school uiteindelijk heel goed, ook omdat Sam op een kleine school zit. Er kon gelukkig tijd vrijgemaakt worden voor de juiste aandacht. Dat is fijn want kinderen met selectief mutisme kunnen makkelijk vergeten worden. Je hoort ze (letterlijk) niet.

Het “Luiderslot” viel in de smaak

Gedurende het half jaar waarin we het programma “Spreekt voor zich” volgden en met het “Luiderslot” speelden, ging Sam met sprongen vooruit. Ze kreeg steeds meer zelfvertrouwen door deze therapie. Spelenderwijs oefende ze met geluiden maken tot ze uiteindelijk durfde te praten in de klas.
 
Het “Luiderslot” viel in de smaak. Sam vond het leuk en het is een eigentijds en interactief spel dat vergelijkbaar is met een DS-spelletje. Alleen helpt dit programma ook om de sociaal-emotionele ontwikkeling te stimuleren en om faalangst te verminderen. Sam leerde hierdoor beter om te gaan met situaties waarin ze gespannen werd.
Aan het eind van de behandeling werd er een eindspel gespeeld met de hele klas. We vonden het leuk dat de hele klas op een speelse manier betrokken werd en Sam heeft ervan genoten.

Grote, nieuwe stappen om trots op te zijn

Sam is nu 6 jaar en net begonnen in groep 3/4/5. Dit is een belangrijke overstap omdat er dan veel meer verwacht wordt van een kind, vooral op verbaal gebied. We zijn er nog niet helemaal, maar het is nu een wereld van verschil met hoe ze begon op school.

Hallo Wereld

De Kinderboekenweek is net afgesloten en ze hebben het lied “Hallo Wereld” met de hele school geoefend. Aan t eind van de week heeft óók Sam in de grote groep meegezongen, weer een hele grote stap voor haar, waar wij als ouders erg trots op zijn!

 

Wij geloven als ouders dat de positieve benadering haar enorm geholpen heeft. We vonden het ook belangrijk om openheid te geven. We vertelden de mensen waar Sam tegenaan liep en over haar “gebruiksaanwijzing”. Hierdoor krijgt Sam meer begrip en wordt geaccepteerd.

Wij willen alle kinderen, ouders en iedereen daar omheen die met selectief mutisme te maken hebben heel veel sterkte wensen en hopen dat ons verhaal herkenning of steun kan bieden.

Groet Marco, Marlies, Sam & Guus